po kilku miesiącach życia na GC (wyjazd z opcją "jak nam sie spodoba, to na długo/na zawsze") z ulgą wróciliśmy do polski i po dwóch latach bardzo sie cieszymy z tej decyzji:)
klimat i ładne widoki to niestety nie wszytsko, ale o tym trzeba sie przekonac na własnej skórze. dziś patrzę na nasz pobyt z dystansu, staram się pamiętać, co dobre i traktuję go jako przygodę. na pewno bym na GC nie potrafiła mieszkać na stałe i cieszę się, że miałam możliwośc przekonac się o tym, spelnić to marzenie, a nie siedzieć na tyłku w polsce, narzekać, ze zimno i gdybać
tak więc z perspektywy osoby, która mieszkała na GC z rodziną, dwa miesiące w las palmas, a potem na południu, nie pracowała i nie szukała pracy:
co mi się podobało?
- ciepło (acz brak pór roku mnie zmęczył), wyleczyłam sobie na GC zatoki (same się wyleczyły:)
- światło - cały rok można być aktywnym, nie ma sie jesienno-zimowej deprechy, pięknie wychodzą zdjęcia:)
- kwiaty, kanarki, motyle... palmitos park
- piękno przyrody, widok z okna, róznorodność krajobrazu
- Atlantyk
- system szkolnictwa - wspaniały, stałam sie gorąca orędowniczką jak najwcześniejszego posyłania dzieci do szkoły. dzięki nauce w kanaryjskiej szkole moje dzieci (obecnie 9 i 7) są prymusami, mówią w trzech językach. nauczyciele są na GC przesympatyczni, ciepli, obściskują i całują maluchy - w polsce to neistety z racji odmiennego temperamentu/mentalności nie do pomyślenia
- mimo teoretycznej katolickości hiszpanii w szkole nie było religii
- nie da sie ukryc, że moje dzieci były na GC przeszczęsliwe, ciągle w ogródku, biegające z hordą rówieśników, zdrowe, opalone, taplające sie w atlantico...
- starówka w las palmas, uwielbiam
- abstrahując od kosmicznych cen, dostępność w sklepach niektórych rzeczy, których wciąż brak lub mało w polsce (np. kalendarzy i notesów moleskine, naczyń le creuset, zara home, w lepszych supermarketach fafnaście typów samego mleka itp.)
- zasadniczo brak skrzywionych/zaciętych twarzy na ulicach
-autostrada (teraz juz i w polsce to nie takie halo, ale dla mnie warszawianki w 2011 to było objawienie
)
co mi się nie podobało:
- nieznajomość języków i ogólnie słabe "rozgarnięcie" kanaryjczyków, niekompetencja w urzędach, wieczne "manana", grr
- pozorny luz, który przy blizszym przyjrzeniu się jest jakąś dziwną ospałością i obojętnością, jakby się im z lekka mózgi od słońca roztapiały...
- zatrzęsienie równego rodzaju nieudaczników życiowych/freaków/looserów z europy, którzy u siebie w kraju byli bezrobotni/zbanrutowali/narozrabiali i wymyślili sobie, że pojadą na GC i zaczną wszystko od nowa
- las turistas (no ale tego można się było spodziewać) - brzydcy, roszczeniowi, zamknieci na to, co za płotem hotelu, normalnie jak z "pamietników z wakacji", tyle, że głownie niemieccy, skandynawscy i brytyjscy
- brak produktów spożywczych takich jak maslanka (musiałam po nią jeździć 30 km w jedną stronę do lidla haha), ogórasy kiszone, szynka inna niż (pyszne skądinąd) jamony, truskawek
- brak normalnego CHLEBA (wyprawy do niemieckiej piekarni po kilkanascie km... tragedia)
- traktowanie każdego cudzoziemca (nawet znającego hiszpański, co prawda nie biegle i TŁUMACZĄCEGO jak krowie na miedzy, że tu mieszka na stałe) jako towar do oskubania, bo przecież śpi na euro zapewne
- wieczne problemy z internetem wynikające z braku kablówki
- mimo zawarcia z czasem różnych znajomości, a nawet znalezienia dobrej koleżanki-polki (z opcją na przyjaciółkę) tęsniłam jak pies za mamą, przyjaciółkami, moją kochaną Warszawą, ludźmi stającymi na minutę na baczność o 17.00 1 sierpnia, no po prostu tym, co bliskie sercu
- po pól roku zaczęłam dostawać klaustrofobii, że mieszkam na wyspie i szczerze mówiąc nie chciałabym na wyspie jakiejkolwiej żyć
- chwaliłam przyrodę i STARAŁAM się je polubić, jednak sie nie udało i wielkie straszliwe karaczany (zwane karaluchami) uważam jednak za minus i ohydztwo
- zasrane chodniki w las palmas, rozdeptane karaluchy, brud, smierdzące nieoprózniane śmietniki - a ja głupia narzekałam kiedyś na polski syf
- jeśli już mowa o las palmas, kompletna bezradnośc władz miasta wobec nadmiaru samochodów, brak parkingów, zastawione zderzak w zderzak ulice... już w kilku metropoliach jeździłam i parkowałam, tu było zdecydoanie najgorzej. a i "mili" kanaryjczycy czasem za kierownicą zachowują się już_nie_tak_sympatycznie...
- nie ma polonii, nie am spotkań, nie ma ambasady (konsul to jakaś honorowa porażka
), zazdrościłam niemcom/szwedom/norwegom itp., ze mają swoje szkioły/apteki/dentystów/sklepy... nawet ruskich więcej i mają sklepik w las palmas
- czasem upał mimo ciepłolubności, to bzdura, że GC to wieczna wiosna, często spływałam potem albo nie miałam siły ruszyć rękąnogą z gorąca
- jestem zakręcona na punkcie zdrowego jedzenia i niestety cienko z tym, trzeba się nabiegac po mercadach, w supermarketach straszny syf, u nas jednak jest pod tym względem o niebo lepiej i nawet w tesco czy auchan są na półce np. sery czy kefiry z polskich regionalnych mleczarni... jest ron miel, sery, banany, kawa - ale generalnie dostęp do lokalnych produktów jest trudniejszy, przynajmniej dla mnie extranjery...
- chwaliłam szkołę, jednak...na początku zero pomocy dla nas-cudzoziemców. nauczyciele niegramotni, jedyna osoba biegle mówiąca w jakimkolwiek języku poza iszpańskim to pani od angielskiego, a ta była mało uczynna... nie doprosiliśmy się dodatkowych lekcji hiszpańskiego należnych dzieciom defaultowo (porównywalnie, w naszej warszawskiej szkole jest dużo dzieci cudzoziemskich, mają takie lekcje bez proszenia, mają wydrukowany w swoim języku taki jakby "przewodnik" po szkole...). w ogóle cienko z zajęciasmi pozaszkolnymi, było tylko płatne karate, jakaś dziwna gimnastyka dla dziewczynek i to chyba wszystko...
- tragedia, jeśli chodzi o wynajem - mało ofert na rynku, niekompetentni pracownicy biur nieruchomości, koszmarny stan lokali, ohydne tandetne wyposażenie... mogłabym książkę napisać...
edit:
aaa, bym zapomniała:
- brak normalnej kawy latte/cappuccino! trzeba stawać na rzęsach, żeby takową znaleźć, cafe cortado leche y leche to jednak ni jest to, co tygryski chciałyby pijać na co dzień, a wyprawy po 60 km do kawiarni w las palmas no comment (a i to mi się zdarzyło - TYLKO na kawę haha). jedyny starbucks na lotnisku.
dla szwendacza kawiarnianego (podgatunek homo sapiens) TRAGEDIA. drobiazg, powiecie, skoro słońce świeci- no w tym rzecz, że z takich drobiazgów składa się wygodne życie:)
są takie obskurne 
